Andrzej Hundziak – mistrz, przewodnik, ambasador kultury. Łódź żegna wybitnego kompozytora i pedagoga

Odejście artysty – strata dla polskiej kultury

W sobotę, 9 sierpnia 2025 roku, zmarł Andrzej Hundziak — wybitny kompozytor, pedagog, organizator życia muzycznego i społecznik związany z Akademią Muzyczną w Łodzi, łódzkimi szkołami muzycznymi oraz Teatrem Wielkim. O śmierci nestora polskiego środowiska muzycznego poinformowała Akademia Muzyczna w Łodzi. Profesor Hundziak dożył 98 lat, a jego niezwykłe życie i działalność na zawsze wpisały się w rozdziały historii muzyki w Polsce i w pamięć łódzkiej społeczności. Jego śmierć to ogromna strata nie tylko dla środowiska kultury, lecz także dla wszystkich, którym bliska była idea kształcenia poprzez sztukę, dzielenia się doświadczeniem i budowania mostów między twórcami a odbiorcami muzyki.

Życiorys pełen pasji i zaangażowania

Andrzej Hundziak urodził się 11 marca 1927 roku w Krośniewicach w województwie łódzkim. Fascynację muzyką rozwijał od najmłodszych lat, już po wojnie rozpoczynając swoją edukację muzyczną. W latach 1948-1951 studiował muzykologię na Uniwersytecie Łódzkim, a równolegle, od 1949 do 1953 roku, kształcił się w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, uzyskując dyplom z teorii muzyki. Pasję do kompozycji zgłębiał pod okiem Tadeusza Szeligowskiego oraz Bolesława Woytowicza – tuż po śmierci Szeligowskiego studiował w PWSM w Katowicach, gdzie w 1966 roku uzyskał dyplom z wyróżnieniem. Talent i ambicja zawiodły go w 1967 roku do Paryża, gdzie pod okiem wybitnej pedagog Nadii Boulanger zdobywał wiedzę i doświadczenie, które później przekazywał młodszym pokoleniom polskich muzyków.

Nieoceniony wkład w edukację i życie muzyczne Łodzi

Profesor Hundziak był aktywny nie tylko jako twórca, lecz także jako wychowawca i menedżer życia muzycznego. Przez ponad 20 lat piastował funkcję dyrektora licznych szkół muzycznych, w tym Państwowej Szkoły Muzycznej i Państwowego Liceum Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego w Łodzi. Angażował się również w działalność Akademii Muzycznej, inspirując i kształcąc kolejne roczniki młodych muzyków. W latach 1979-1981 pełnił funkcję dyrektora Teatru Wielkiego w Łodzi, gdzie miał okazję realizować muzyczne przedsięwzięcia o ogromnym znaczeniu dla lokalnej społeczności artystycznej. Był także prezesem Łódzkiego Towarzystwa Muzycznego, prowadząc instytucję przez kluczowe 15 lat jej historii. Dzięki niemu powstało wiele nowatorskich programów edukacyjnych, a łódzkie środowisko muzyczne stawało się coraz silniejsze i otwarte na nowe pokolenia twórców.

Kreator i animator kultury: działalność społeczna i festiwale

Znaczną część swojej ogromnej aktywności Andrzej Hundziak poświęcił pracy z dziećmi i młodzieżą. Był pomysłodawcą i dyrektorem Ogólnopolskiego Festiwalu Współczesnej Twórczości Muzycznej dla Dzieci i Młodzieży „Do-Re-Mi” w Łodzi, który od 1977 roku był nie tylko areną edukacyjną, ale okazją do prezentacji najnowszych dokonań młodych kompozytorów i wykonawców. Hundziak rozumiał, jak wielkie znaczenie w kreacji przyszłego pejzażu muzycznego mają inwestycje w młode talenty i wsparcie dla ich rozwoju. Niezwykłą charyzmę i zdolność do motywowania innych doceniali zarówno koledzy po fachu, jak i rzesze studentów, a także rodzice dzieci, dla których muzyka stała się drogą kształtowania wrażliwości estetycznej i postaw obywatelskich.

Dorobek kompozytorski – twórczość na rzecz sceny i edukacji

W historii polskiej sceny muzycznej Hundziak zapisał się jako autor wielu utworów, z których wiele dedykował dzieciom i młodzieży. Największą rozpoznawalność przyniosła mu operetka „Kariera Nikodema Dyzmy” z premierą w 1972 roku w Teatrze Muzycznym w Gdyni, wystawiona potem w kluczowych teatrach w kraju. Komponował także muzyczne widowiska – „Dziś do Ciebie przyjść nie mogę” wystawiano w kilkunastu teatrach w Polsce, Europie i Stanach Zjednoczonych. Jego repertuar składał się również z piosenek i dzieł chóralnych dla najmłodszych, które na trwale weszły do kanonu polskiej edukacji muzycznej. Pozostawił po sobie setki kompozycji i aranżacji, dokumentując w swoich partyturach ducha epoki i potrzeby odbiorców z każdej grupy wiekowej.

Uznanie i odznaczenia – ambasador polskiej kultury na świecie

Działalność Andrzeja Hundziaka wielokrotnie nagradzano prestiżowymi odznaczeniami. Otrzymał m.in. Złoty Krzyż Zasługi, Medal Honorowy 8. Biennale Sztuki dla Dziecka, Medal Akademii Muzycznej w Łodzi, Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Medal Senatu RP czy Medal ZAiKS. Jego dorobek doceniły nie tylko polskie, ale też zagraniczne instytucje kulturalne. Był prawdziwym ambasadorem polskiej muzyki i pedagogiki, popularyzując nasze dziedzictwo zarówno w kraju, jak i poza jego granicami. Jego wychowankowie odnoszą sukcesy na światowych scenach, kontynuując misję, którą mistrz przez lata budował.

Wspomnienia i dziedzictwo – profesor Hundziak oczami społeczności

Profesor Andrzej Hundziak pozostanie w pamięci swoich studentów, współpracowników i przyjaciół jako człowiek o niezwykłej charyzmie, takcie, kulturze osobistej oraz szacunku dla współpracowników i sztuki. – „Był postacią wybitną, doskonałym artystą i pedagogiem przez lata kształcącym studentów naszej Uczelni. Odszedł ważny przedstawiciel łódzkiego środowiska kompozytorskiego, twórca i kreator kultury miasta, ambasador polskiej sztuki na świecie” – podkreśla prof. Elżbieta Aleksandrowicz, rektor łódzkiej Akademii Muzycznej. Wspominana przez nią realizacja nagrań piosenek dla dzieci do dziś budzi sentyment i podziw dla profesora, który nie tylko uczył, ale i inspirował swoim przykładem. Pozostawił po sobie społeczność wiernych uczniów, dla których był nie tylko nauczycielem, lecz przewodnikiem po świecie wartości i tradycji muzycznej.

Podsumowanie: spuścizna mistrza

Śmierć Andrzeja Hundziaka oznacza zamknięcie pewnej epoki w historii łódzkiej i polskiej kultury muzycznej, ale dzięki jego działalności, kompozycjom i pokoleniom wychowanków pamięć o jego dokonaniach będzie trwała. Jako nauczyciel i organizator życia artystycznego udowadniał, że kultura oparta na pasji, pracy i miłości do sztuki nie zna granic czasu czy miejsca. Profesor Hundziak był mistrzem wymagającym, ale oddanym, gotowym dzielić się wiedzą i inspirować do nieustannego rozwoju. Dziedzictwo, które po sobie pozostawił, to nie tylko dzieła muzyczne, lecz przede wszystkim wspólnota ludzi, którzy wciąż kultywują jego ideały i rozwijają polską muzykę na światowym poziomie.