Hołd polskim żołnierzom w Kijowie: duch historii i braterstwa na ukraińskiej ziemi
W Kijowie, podczas Święta Wojska Polskiego, dyplomaci i polska społeczność oddali hołd żołnierzom spoczywającym na ukraińskich cmentarzach. To wyjątkowe wydarzenie łączy pamięć historyczną z aktualnym kontekstem walki o wolność.
Pamięć o bohaterach – uroczystości na Polskim Cmentarzu Wojennym
15 sierpnia w Kijowie szczególnie wybrzmiała pamięć o polskich żołnierzach poległych na ziemi ukraińskiej. Delegacja złożona z przedstawicieli ambasady Polski, polskich dyplomatów oraz liderów lokalnej Polonii odwiedziła Polski Cmentarz Wojenny w Bykowni. To miejsce wyjątkowe: w zbiorowych mogiłach spoczywa tu około 150 tysięcy ofiar komunizmu różnych narodowości, w tym około 3,5 tysiąca Polaków – ofiar zbrodni katyńskiej, zamordowanych przez NKWD w 1940 roku. Podczas uroczystości złożono wieńce i zapalono znicze, a przewodniczący delegacji, charge d’affaires Piotr Łukasiewicz, podkreślił rolę historycznej pamięci w budowaniu współczesnych relacji polsko-ukraińskich. W ten symboliczny sposób uczestnicy upamiętnili nie tylko tragiczne ofiary sprzed dekad, lecz również podkreślili, że historia jest uniwersalną lekcją na przyszłość. Obecność polskiej delegacji była również okazją do wyrażenia solidarności w kontekście obecnej wojny na Ukrainie.
Cmentarze pamięci – wspólne dziedzictwo walki o wolność
Oprócz Bykowni, polska delegacja odwiedziła kolejne znaczące miejsca pamięci w Kijowie: cmentarz w dzielnicy Darnica oraz kwaterę legionistów na cmentarzu Bajkowa. Na Darnicy pochowani są żołnierze I Armii Wojska Polskiego, którzy polegli podczas II wojny światowej, walcząc razem z siłami sowieckimi przeciw Trzeciej Rzeszy. W Bajkowie spoczywają zaś polscy legioniści oraz żołnierze Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej, którzy w maju 1920 roku brali udział w wyzwalaniu Kijowa spod bolszewickiej okupacji. Uroczystości były pełne emocji i skłaniały do refleksji nad wspólnymi losami obu narodów. Takie miejsca i chwile podkreślają, jak mocno splecione są losy Polaków i Ukraińców – nie tylko przez dramatyczne wydarzenia XX wieku, ale i przez wspólnotę wartości, na których budują swoją tożsamość dziś.
Bitwa Warszawska i polsko-ukraińskie braterstwo broni
Obchody Święta Wojska Polskiego nieodłącznie wiążą się z rocznicą Bitwy Warszawskiej z 1920 roku, zwanej Cudem nad Wisłą. To wtedy, w sierpniu 1920 roku, armia polska – wspierana przez żołnierzy Ukraińskiej Republiki Ludowej – zatrzymała marsz bolszewików na Zachód. Szacuje się, że po stronie polskiej walczyło około 20 tysięcy żołnierzy ukraińskich. Szczególną rolę w tej kampanii odegrał pułkownik Marko Bezruczko, który dowodził obroną Zamościa przed Armią Czerwoną. To braterstwo broni, choć często pomijane w polskiej pamięci historycznej, nabiera w ostatnich latach głębszego znaczenia. Ambasador Łukasiewicz podkreślił konieczność przypominania o wkładzie Ukraińców w polskie zwycięstwo oraz o tym, jak historia może inspirować do współpracy w obliczu nowych zagrożeń.
Aktualny kontekst: solidarność i wsparcie między Polską a Ukrainą
Współczesna wojna w Ukrainie nadaje nowego wymiaru uroczystościom, które odbyły się w Kijowie. Siły Zbrojne Ukrainy złożyły publiczne podziękowania Polsce za wsparcie, jakie nasz kraj udziela od początku rosyjskiej agresji w 2014 roku. W oficjalnych komunikatach podkreślono strategiczną rolę Polski w pomocy ukraińskim żołnierzom – od szkolenia, przez rehabilitację rannych, po wsparcie rodzin poległych. Niezwykle istotna była także pomoc udzielona przez Polskę milionom uchodźców, zwłaszcza kobietom i dzieciom, którzy znaleźli tu schronienie po wybuchu wojny w lutym 2022 roku. Ukraińska armia wyraziła również wdzięczność obywatelom polskiego pochodzenia, którzy walczyli i ginęli w obronie Ukrainy przed rosyjską inwazją. Takie gesty, zarówno symboliczne, jak i realne, wzmacniają poczucie wzajemnej solidarności i odpowiedzialności za przyszłość regionu.
Trwałość pamięci i nowe perspektywy współpracy
Coroczne uroczystości na ukraińskich cmentarzach nie są jedynie formalnością – są wyrazem autentycznej potrzeby podtrzymania więzi łączących Polaków i Ukraińców. Wspólne składanie kwiatów, modlitwy i refleksja nad losem poległych są ważnym elementem dialogu dwóch narodów, które uczyły się na własnej historii, jak krucha może być wolność i jak cenna jest współpraca w obliczu zagrożeń. Przeszłość, choć pełna tragicznych wątków, nie dzieli dziś – przeciwnie, buduje fundament pod dalsze zacieśnianie relacji politycznych, wojskowych i społecznych. Polska i Ukraina mają szansę uczynić ze wspólnej historii źródło siły oraz drogowskaz dla kolejnych pokoleń. Ochrona miejsc pamięci i wspólna refleksja nad dziedzictwem dają obu społecznościom moc w przezwyciężaniu wyzwań teraźniejszości i budowaniu pokojowej przyszłości.
