Dlaczego kobiety ze stwardnieniem rozsianym otrzymują mniej opieki medycznej niż mężczyźni?

Leczenie stwardnienia rozsianego: różnice płciowe

Stwardnienie rozsiane (SM) dotyka więcej kobiet niż mężczyzn, jednak to mężczyźni częściej otrzymują terapie modyfikujące przebieg choroby. Badania opublikowane w czasopiśmie „Neurology” ujawniają, że kobiety, zwłaszcza w wieku rozrodczym, są marginalizowane w dostępie do leczenia. Choć różnica w leczeniu pomiędzy płciami na pierwszy rzut oka wydaje się niewielka – kobiety przebywają na leczeniu średnio 60,2% czasu, a mężczyźni 61,3% – po uwzględnieniu różnorodnych czynników, kobiety mają 8% mniejsze szanse na otrzymanie leczenia niż mężczyźni.

Czynniki wpływające na dostęp do leczenia

Naukowcy przeanalizowali dane medyczne blisko 17 tys. kobiet i 6 tys. mężczyzn z rozpoznanym SM, by zrozumieć różnice w dostępie do leczenia. Badanie ujawniło, że aktywność choroby u kobiet jest często większa, co może wymagać bardziej zaawansowanej terapii. Jednak to właśnie plany reprodukcyjne kobiet, związane z ciążą i okresem poporodowym, mogą prowadzić do przerw w leczeniu. Zdaniem dr Sandry Vukusic, głównej autorki badania, problemem jest także chęć ochrony dziecka przed potencjalnym wpływem leków, pomimo że niektóre z nich są bezpieczne w ciąży i działają jeszcze długo po ich odstawieniu.

Bezpieczeństwo leków a decyzje o leczeniu

Wiele dostępnych leków na SM, w tym terapie o wysokiej skuteczności, ma długotrwałe działanie i może być stosowanych bezpiecznie podczas ciąży. Niemniej jednak, kobiety często rezygnują z terapii, obawiając się negatywnego wpływu na ciążę. W rezultacie są bardziej narażone na szybki postęp choroby i komplikacje, które mogą prowadzić do trwałej niepełnosprawności. Lekarze powinni dokładnie ocenić sytuację każdej pacjentki, aby uniknąć pochopnego zaniechania leczenia, które może być kluczowe dla jej przyszłego zdrowia.

Spotkanie medycyny i ambicji życiowych

Dzięki postępom medycyny, kobiety chorujące na SM mogą prowadzić aktywne życie zawodowe i rodzinne, o ile otrzymują właściwe leczenie. Jednak różnice w podejściu do leczenia między płciami wskazują na potrzebę bardziej środkowych procedur medycznych oraz lepszego szkolenia specjalistów w zakresie zarządzania leczeniem pacjentów z różnymi potrzebami życiowymi, w tym planami rodzicielskimi.

Podsumowanie i wnioski

Badanie uwypukla potrzebę priorytetowego traktowania leczenia SM u kobiet, poprzez eliminację barier związanych z planowaniem rodziny i nieświadomością dostępu do bezpiecznych leków. Zwiększenie świadomości wśród lekarzy i pacjentek, dotyczące dostępnych opcji leczenia, pomoże kobietom w bardziej świadomym zarządzaniu chorobą. Kluczowa jest personalizacja podejścia do terapii, uwzględniająca życie osobiste i plany rodzinne pacjentek, co pozwoli na opóźnienie postępów choroby i poprawę jakości ich życia.