Guadagnino prowokuje Wenecję: „After The Hunt” pod znakiem prawdy i kontrowersji

Nowy film Guadagnino w centrum zainteresowania festiwalu

Tegoroczny 82. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji już na starcie okazał się miejscem intensywnych debat wokół filmu „After The Hunt” w reżyserii Luki Guadagnino. Chociaż obraz pierwotnie typowano do walki o Złotego Lwa, ostatecznie trafił on do sekcji pozakonkursowej, głównie ze względów strategicznych związanych ze zbliżającą się kampanią oscarową Amazon MGM Studios. Ten ruch skomentowano szeroko zarówno w mediach włoskich, jak i zagranicznych, podkreślając rosnące napięcie między światem europejskiego kina artystycznego a amerykańskim systemem nagród. Nastroje wokół premiery były wyjątkowo gorące, bo włoski twórca już od lat budzi kontrowersje, eksperymentując z formą i tematyką, a jego produkcje, choć doceniane na festiwalach, rzadko zdobywają największe laury w Hollywood. Tym razem Guadagnino mocno wchodzi w tematykę aktualną i wrażliwą społecznie, próbując wywołać emocje nie tyle manifestem, co konfrontacją z różnorodnością postaw i prawd.

Fabuła „After The Hunt” jako lustro współczesnej debaty społecznej

Centralną postacią filmu jest Alma Imhoff, wybitna wykładowczyni filozofii na Uniwersytecie Yale grana przez Julię Roberts. Twórcy od początku podkreślają, że nie zamierzali opowiadać się po żadnej ze stron aktualnych sporów, lecz zaprosić widza do obserwacji i refleksji. Relacje Almy z doktorantką Maggie (Ayo Edebiri), mężem Frederickiem (Michael Stuhlbarg) i młodym wykładowcą Hankiem (Andrew Garfield) stanowią pretekst do rozmowy o złożoności relacji władzy, zależności, zaufania i uprzedzeń w środowiskach akademickich. Kulminacyjnym momentem fabuły staje się noc, podczas której Maggie oskarża Hanka o wykorzystanie seksualne, zaś on sam zarzuca jej plagiat. Guadagnino świadomie nie udziela jednoznacznych odpowiedzi, dając pole do interpretacji każdemu bohaterowi. Film tym samym staje się nie tylko odzwierciedleniem gorących tematów cancel culture czy MeToo, ale przede wszystkim studium ludzkich motywacji i granic odpowiedzialności. Niewątpliwym atutem jest fakt, że scenariusz napisała debiutująca Nora Garrett, która w subtelny sposób komplikuje moralne wybory widzów.

Intencje reżysera i refleksje aktorów

Podczas konferencji prasowej Luca Guadagnino wielokrotnie podkreślał, że jego film nie jest ideologicznym manifestem i nie staje po żadnej ze stron, a jedynie zarysowuje pole konfliktu i obserwuje różnorodność postaw oraz mechanizmów społecznych. Jak zaznaczył, inspiracje czerpał z twórczości Woody’ego Allena – zarówno w warstwie wizualnej (m.in. specyficzna czcionka użyta w czołówce), jak i w sposobie prowadzenia wielowątkowej narracji. Włoski reżyser zwrócił uwagę, że w „After The Hunt” interesuje go przede wszystkim dynamika władzy i jej wpływ na ludzi, a także nieoczywistość prawdy. Julia Roberts, wcielająca się w postać Almy, nie ukrywała fascynacji głębią ról oraz skomplikowaną relacją swojej bohaterki z mężem. Aktorka jednocześnie zaznaczyła, że obraz nie podważa osiągnięć feministek ani istoty ruchu MeToo, lecz przede wszystkim zachęca do dyskusji o granicach rozmowy i otwartości na odmienne punkty widzenia. Podkreśliła, że ważne jest inicjowanie dialogu, nawet jeśli przekaz wywołuje kontrowersje.

Dlaczego „After The Hunt” nie walczy o Złotego Lwa?

Decyzja o przeniesieniu filmu z konkursu głównego do sekcji pozakonkursowej wzbudziła spore emocje i falę spekulacji. Przedstawiciele Amazon MGM Studios oraz organizatorzy Biennale podali, że ich celem było zwiększenie szans w sezonie nagród, szczególnie ze względu na gorący rynek oscarowy. Warto przypomnieć, że poprzednie projekty Guadagnino – adaptacja „Queer” Williama S. Burroughsa oraz głośny „Challengers” – nie uzyskały nominacji Amerykańskiej Akademii Filmowej, co mogło wpłynąć na ostrożne podejście dystrybutorów. Również sam reżyser w wywiadach wskazywał, że festiwale takie jak Wenecja są coraz silniej powiązane z polityką studiów filmowych, nie tylko z oceną artystyczną filmu. Przeniesienie „After The Hunt” do sekcji pozakonkursowej pozwoliło uniknąć bezpośredniej konfrontacji z głośnymi nazwiskami startującymi w konkursie głównym, przy jednoczesnym utrzymaniu wysokiego zainteresowania mediów i widzów.

Reakcje krytyków i widzów na Lido

Pokaz „After The Hunt” spotkał się z szerokim echem wśród uczestników 82. festiwalu w Wenecji. Krytycy zwracają uwagę na odwagę Guadagnino w podejmowaniu tematów społecznie kontrowersyjnych i na sposób, w jaki ucieka on od oczywistych rozstrzygnięć. Recenzje podkreślają wielowarstwowość fabuły – zarówno pod względem relacji społecznych, jak i portretowania indywidualnych dylematów bohaterów. Wielu dziennikarzy doceniło niuanse ról Julii Roberts oraz Ayo Edebiri, które dynamicznie zmieniają się w zależności od sytuacji i relacji międzyludzkich. Nie zabrakło również głosów wskazujących, że film może wywołać burzliwą debatę o granicach artystycznej wolności oraz odpowiedzialności twórców za wzmacnianie bądź kwestionowanie aktualnych ruchów społecznych. Z kolei część publiczności doceniła odświeżający powiew kina, które prowokuje, nie narzuca ocen i pozwala na własną interpretację rzeczywistości.

Co przyniesie dalszy ciąg festiwalu i przyszłość filmu

Po głośnej premierze „After The Hunt” organizatorzy festiwalu zapowiadają kolejne wydarzenia, które wzbudzają duże zainteresowanie – wśród nich pokazy filmów znanych twórców, takich jak „Ostatni Wiking” Andersa Thomasa Jensena z Madsem Mikkelsenem czy „In the Hand of Dante” Juliana Schnabla z gwiazdorską obsadą. Choć decyzja o przesunięciu filmów spoza konkursu głównego nie zawsze spotyka się z entuzjazmem, Wenecja niejednokrotnie udowadniała, że liczą się tu przede wszystkim żywe dyskusje i odwaga artystyczna. Dla Guadagnino droga do Oscarów wydaje się być otwarta – przemyślana strategia dystrybutorów i głośny temat z pewnością zwiększą szanse filmu na sukces poza Europą. „After The Hunt” już teraz prowokuje do rozmowy o roli prawdy, interpretacji i odpowiedzialności – cechach niezbędnych w dzisiejszym świecie sztuki. Bez względu na przyszłe laury, jedno jest pewne: to tytuł, obok którego nikt nie przejdzie obojętnie.